De bruiloft!
Door: marthevanhelden
Blijf op de hoogte en volg Marthe
06 Maart 2011 | Oeganda, Soroti
Lieve allemaal,
Nou, ik heb weer een hele hoop te vertellen hoor! Allereerst wil even melden dat het goed gaat met Lazarus, het gehandicapte jongetje in de village. We zijn vrijdag nog een keer langs geweest, en de moeder was er weer. Hij reageerde goed op onze aandacht, alleen over de wonden maakt Jennifer zich nog wel zorgen. Ook zijn we langs Job gegaan om de juiste medicijnen te brengen. Ook met hem gaat het goed. Na ons bezoek zijn Miranda en ik naar het landmark restaurant gegaan met de boda-boda en daar hebben we ons tegoed gedaan aan heerlijk eten. Nu ik het opschrijf wel erg tegenstrijdig, aangezien we net de village geweest waren waar ze heel blij waren met de zak suiker die we brachten. Maar goed, wij waren echt even toe aan een lekkere maaltijd, en ik heb me de hele dag goed verzadigd gevoeld. Om 1 uur begon onze dienst weer. Tijdens onze dienst nam Els ons mee naar het ziekenhuis, om precies te zijn de kinderafdeling. Met tassen vol zeep liepen we naar binnen. De kinderafdeling was absoluut niet zoals in Nederland. Erg veel bedden op één zaal, en bij ieder bed zat een moeder met het zieke kind op schoot. Als ze op hun bed zaten, en hun file lag erbij, dan mocht ik een reep zeep geven. Ging erg snel. Ook konden we kijken in de emergency room. Dat was helemaal op z’n Afrikaans. Allemaal moeders met op hun schoot hun doodzieke kindje. Op het moment dat wij langsliepen was er net een klein babyt’je overleden. Erg indrukwekkend om te zien. De familie die erbij stond, maar volgens mij niet besefte dat het baby’tje overleden was. Zo’n andere wereld. Het uitdelen van de zeep was daarentegen erg leuk om te doen. Met een grote glimlach deelde ik de zeep uit aan de moeders. Een mooie ervaring. Het uitdelen van de zeep is een van de dingen die Els naast het runnen van Amecet ook doet voor de mensen hier in Soroti.
Zaterdag was de dag van de bruiloft, wat een geweldige ervaring was dat! Het zou rond 1 uur beginnen, maar Els werd op de hoogte gebracht dat het een uur uitgelopen was. Elske had eigenlijk geen geschikte kleding, en dus ‘sprongen’ we op de boda-boda naar town, om nog een lange jurk te halen. Op één van de foto’s het resultaat. Uiteindelijk vertrokken we om 3 uur richting de plaats waar we verzamelden met de bruidegom. Daar nog zo’n driekwartier gewacht in de warme auto, maar toen konden we vertrekken. In een lange rij auto’s reden we naar de plek waar het geheel zou gebeuren. Zanderige weggetjes over, en langs een village, en toen kwamen we aan bij een mooi gemaakte plaats buiten. Er stonden verschillende tenten, en in het midden een tafel met de bruidstaarten. Op de foto’s kunnen jullie het zien. Wij moesten ons opstellen in twee lange rijen van vrouwen en mannen. Voordat we naar ‘binnen’ mochten moest er eerst betaald worden. Er werd een bod gedaan, en uiteindelijk mochten we naar binnen voor 200.000 Oegandeese Shilling. (ongeveer €66) De bruiloft, wat uiteindelijk geen bruiloft bleek te zijn, maar een introductie, begon rond half 5. Het geheel stelden eigenlijk meer een toneel stuk voor dan een ceremonie. De bruidegom zat ergens tussen het publiek, en de bruid hadden we ook nog niet gezien. Twee mannen, één afgevaardigde van de bruid en één afgevaardigde van de bruidegom, voerde een soort discussie. Het meeste ging in het aTesso, en Simon probeerde zoveel mogelijk uit te leggen. Toen kwamen er vijf kleine meisje aangelopen in een rijtje. Als de bruid erbij zat moesten wij gaan klappen. Drie vrouwen inspecteerde de groep, en gaven door aan de afgevaardigde van de bruidegom dat de bruid er niet tussen zat. De meisjes verdwenen weer, en er kwam een nieuwe groep. Dit keer waren het juist oudere vrouwen. Er werd weer een inspectie gedaan, en ook hier zat de bruid niet tussen. Toen de derde groep kwam sloeg het weer helaas om, en begon het heel hard te waaien. Door de harde wind vlogen de tenten bijna weg, en viel, één van de taarten op de grond. De show ging gewoon verder, en dit keer waren het tienermeisjes. Ook hier zat de bruid niet bij. Toen kwam de laatste groep, en dus ook de bruid. Helaas werd het weer steeds slechter! De drie vrouwen deden een inspectie en pikte de bruid eruit. Toen begon het hard te regenen en alle vrouwen inclusief de bruid renden naar binnen. Wij moesten ook opstaan en in het midden van de tent gaan staan, anders regende we nat. Heel erg sneu voor het bruidspaar! Gelukkig was het maar een korte bui, en kon de show voortgezet worden. De bruidegom moest een envelop met geld neerleggen op een tafeltje, waarna de bruid met haar omringende vrouw de envelop bekeken en die accepteerde. Toen kon de bruid opzoek naar haar bruidegom. Ze liep door het publiek, langs haar bruidegom, en toen weer terug en vond hem, omhelsde hem en nam hem mee. De omhelzing was uitzonderlijk vertelde Els, normaal zijn afstandelijker. De bruid en bruidegom namen plaats op de bank voor ons. Ik zat dus heel erg vooraan, en kon alles goed zien. In Nederland zou dit de plek zijn waar de familie zit. De familie zat nu gewoon tussen het publiek. De bruid vertrok om zich te verkleden, en wij kregen een snack. Een aluminiumbakje met zoete aardappels, een stukje vlees en wat rauwkost. Goed te eten! Verder kregen we ook iets te drinken. Erg goed georganiseerd vergeleken andere bruiloften ;zei Els. Na de snack moesten ook wij in actie komen. Amos, de bruidegom, had gevraagd of wij zijn cadeaus voor de familie wilden dragen. In en lange rij moesten we al dansend richting het bruidspaar lopen. Ik droeg twee tasjes, en die moesten we op een kleedje in het midden zetten. Nog ff naswingen, en gelukkig weer snel naar onze plaats. De cadeaus werden uitgedeeld. Daarna kreeg de vader van de bruidegom nog even het woord, en toen mochten we beginnen met eten. Wij hadden niet zoveel tijd meer aangezien we snel terug moesten voor de medicijnen. Ik kreeg van alles opgeschept, en ik herkende rijst, rauwkost, en zoete aardappels. Verder lag er een stukje vlees op mijn bord, en een geel achtig iets. Het smaakte allemaal erg goed! Daarna weer richting huis. Het was een erg leuke ervaring!! En ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, maarja dat komt wel als ik weer in Nederland ben! Het was na de regen lekker koel geworden, en dus heb ik heerlijk geslapen vannacht! Slapen doe ik hier trouwens erg goed, aangezien ik rond half 10 meestal in bed lig. De warmte vraagt veel van je energie, en aan het eind van de dag ben ik vaak moe.
Dat waren mijn avonturen wel weer voor nu. Aanstaande dinsdag gaan we richting Mbale om daar te gaan zwemmen. Het is een zwembad dat hoort bij een luxe hotel, dus ik kijk er al naar uit!
Jullie horen het allemaal wel weer van me!!
Groeten!!
Nou, ik heb weer een hele hoop te vertellen hoor! Allereerst wil even melden dat het goed gaat met Lazarus, het gehandicapte jongetje in de village. We zijn vrijdag nog een keer langs geweest, en de moeder was er weer. Hij reageerde goed op onze aandacht, alleen over de wonden maakt Jennifer zich nog wel zorgen. Ook zijn we langs Job gegaan om de juiste medicijnen te brengen. Ook met hem gaat het goed. Na ons bezoek zijn Miranda en ik naar het landmark restaurant gegaan met de boda-boda en daar hebben we ons tegoed gedaan aan heerlijk eten. Nu ik het opschrijf wel erg tegenstrijdig, aangezien we net de village geweest waren waar ze heel blij waren met de zak suiker die we brachten. Maar goed, wij waren echt even toe aan een lekkere maaltijd, en ik heb me de hele dag goed verzadigd gevoeld. Om 1 uur begon onze dienst weer. Tijdens onze dienst nam Els ons mee naar het ziekenhuis, om precies te zijn de kinderafdeling. Met tassen vol zeep liepen we naar binnen. De kinderafdeling was absoluut niet zoals in Nederland. Erg veel bedden op één zaal, en bij ieder bed zat een moeder met het zieke kind op schoot. Als ze op hun bed zaten, en hun file lag erbij, dan mocht ik een reep zeep geven. Ging erg snel. Ook konden we kijken in de emergency room. Dat was helemaal op z’n Afrikaans. Allemaal moeders met op hun schoot hun doodzieke kindje. Op het moment dat wij langsliepen was er net een klein babyt’je overleden. Erg indrukwekkend om te zien. De familie die erbij stond, maar volgens mij niet besefte dat het baby’tje overleden was. Zo’n andere wereld. Het uitdelen van de zeep was daarentegen erg leuk om te doen. Met een grote glimlach deelde ik de zeep uit aan de moeders. Een mooie ervaring. Het uitdelen van de zeep is een van de dingen die Els naast het runnen van Amecet ook doet voor de mensen hier in Soroti.
Zaterdag was de dag van de bruiloft, wat een geweldige ervaring was dat! Het zou rond 1 uur beginnen, maar Els werd op de hoogte gebracht dat het een uur uitgelopen was. Elske had eigenlijk geen geschikte kleding, en dus ‘sprongen’ we op de boda-boda naar town, om nog een lange jurk te halen. Op één van de foto’s het resultaat. Uiteindelijk vertrokken we om 3 uur richting de plaats waar we verzamelden met de bruidegom. Daar nog zo’n driekwartier gewacht in de warme auto, maar toen konden we vertrekken. In een lange rij auto’s reden we naar de plek waar het geheel zou gebeuren. Zanderige weggetjes over, en langs een village, en toen kwamen we aan bij een mooi gemaakte plaats buiten. Er stonden verschillende tenten, en in het midden een tafel met de bruidstaarten. Op de foto’s kunnen jullie het zien. Wij moesten ons opstellen in twee lange rijen van vrouwen en mannen. Voordat we naar ‘binnen’ mochten moest er eerst betaald worden. Er werd een bod gedaan, en uiteindelijk mochten we naar binnen voor 200.000 Oegandeese Shilling. (ongeveer €66) De bruiloft, wat uiteindelijk geen bruiloft bleek te zijn, maar een introductie, begon rond half 5. Het geheel stelden eigenlijk meer een toneel stuk voor dan een ceremonie. De bruidegom zat ergens tussen het publiek, en de bruid hadden we ook nog niet gezien. Twee mannen, één afgevaardigde van de bruid en één afgevaardigde van de bruidegom, voerde een soort discussie. Het meeste ging in het aTesso, en Simon probeerde zoveel mogelijk uit te leggen. Toen kwamen er vijf kleine meisje aangelopen in een rijtje. Als de bruid erbij zat moesten wij gaan klappen. Drie vrouwen inspecteerde de groep, en gaven door aan de afgevaardigde van de bruidegom dat de bruid er niet tussen zat. De meisjes verdwenen weer, en er kwam een nieuwe groep. Dit keer waren het juist oudere vrouwen. Er werd weer een inspectie gedaan, en ook hier zat de bruid niet tussen. Toen de derde groep kwam sloeg het weer helaas om, en begon het heel hard te waaien. Door de harde wind vlogen de tenten bijna weg, en viel, één van de taarten op de grond. De show ging gewoon verder, en dit keer waren het tienermeisjes. Ook hier zat de bruid niet bij. Toen kwam de laatste groep, en dus ook de bruid. Helaas werd het weer steeds slechter! De drie vrouwen deden een inspectie en pikte de bruid eruit. Toen begon het hard te regenen en alle vrouwen inclusief de bruid renden naar binnen. Wij moesten ook opstaan en in het midden van de tent gaan staan, anders regende we nat. Heel erg sneu voor het bruidspaar! Gelukkig was het maar een korte bui, en kon de show voortgezet worden. De bruidegom moest een envelop met geld neerleggen op een tafeltje, waarna de bruid met haar omringende vrouw de envelop bekeken en die accepteerde. Toen kon de bruid opzoek naar haar bruidegom. Ze liep door het publiek, langs haar bruidegom, en toen weer terug en vond hem, omhelsde hem en nam hem mee. De omhelzing was uitzonderlijk vertelde Els, normaal zijn afstandelijker. De bruid en bruidegom namen plaats op de bank voor ons. Ik zat dus heel erg vooraan, en kon alles goed zien. In Nederland zou dit de plek zijn waar de familie zit. De familie zat nu gewoon tussen het publiek. De bruid vertrok om zich te verkleden, en wij kregen een snack. Een aluminiumbakje met zoete aardappels, een stukje vlees en wat rauwkost. Goed te eten! Verder kregen we ook iets te drinken. Erg goed georganiseerd vergeleken andere bruiloften ;zei Els. Na de snack moesten ook wij in actie komen. Amos, de bruidegom, had gevraagd of wij zijn cadeaus voor de familie wilden dragen. In en lange rij moesten we al dansend richting het bruidspaar lopen. Ik droeg twee tasjes, en die moesten we op een kleedje in het midden zetten. Nog ff naswingen, en gelukkig weer snel naar onze plaats. De cadeaus werden uitgedeeld. Daarna kreeg de vader van de bruidegom nog even het woord, en toen mochten we beginnen met eten. Wij hadden niet zoveel tijd meer aangezien we snel terug moesten voor de medicijnen. Ik kreeg van alles opgeschept, en ik herkende rijst, rauwkost, en zoete aardappels. Verder lag er een stukje vlees op mijn bord, en een geel achtig iets. Het smaakte allemaal erg goed! Daarna weer richting huis. Het was een erg leuke ervaring!! En ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, maarja dat komt wel als ik weer in Nederland ben! Het was na de regen lekker koel geworden, en dus heb ik heerlijk geslapen vannacht! Slapen doe ik hier trouwens erg goed, aangezien ik rond half 10 meestal in bed lig. De warmte vraagt veel van je energie, en aan het eind van de dag ben ik vaak moe.
Dat waren mijn avonturen wel weer voor nu. Aanstaande dinsdag gaan we richting Mbale om daar te gaan zwemmen. Het is een zwembad dat hoort bij een luxe hotel, dus ik kijk er al naar uit!
Jullie horen het allemaal wel weer van me!!
Groeten!!
-
06 Maart 2011 - 11:33
Jiska:
wat een gave bruiloft heeel anders dan in Nederland lijkt me echt gaaf of dat mee te maken !! Heel zielig voor dat kindje wat net dood was gegaan !! Nou nog veel plezier daar !!!!!
Dikke Kusss Jiska (L)(K) -
06 Maart 2011 - 12:21
Kim:
Hai meis!!
Ik heb weer van je verhaal genoten! Je maakt daar echt van alles mee! Echt heel gaaf! Hoeveel kindjes heb je om voor fr zorgen? New York was trouwens echt gaaf, kunnen we mooi verhalen uitwisselen straks!:D liefs! -
06 Maart 2011 - 14:45
Esther En Kim:
Heey Marthe
Nou hier even een berichtje van ons uit Brabant, we zijn hier aan het carnavallen maar toch tussen door even ook jou avonturen volgen, daar is altijd tijd voor ;)
Veel plezier daar nog en tot snel
xx Esther en Kimberly -
06 Maart 2011 - 18:23
Tante Jetty:
Wat een lekker lang verhaal weer, leuk hoor. Fijn dat je nog wat verteld heb over Lazarus en ja heel erg om ook te lezen dat er een babytje overleden is. Gelukkig wist je dat dat kon gebeuren dan ben je er een beetje op voorbereid, maar natuurlijk heel erg om het dan ook daadwerkelijk mee te maken.
Ze weten daar trouwens de spanning bij zo'n bruiloft wel op te voeren'zeg, steeds allemaal groepen meisjes, waar dan de bruid vervolgens niet tussen zit! Geweldig om mee te maken, zo heel anders dan bij ons.
Nou meid, liefs en groetjes weer en bedankt voor je foto's en je uitgebreide verslag! -
06 Maart 2011 - 19:23
T. Jacqueline:
zo, ff zitten "bij lezen", faar was een poosje niet van gekomen.
Verhalen vol prachtige, leuke en soms ook verdrietige, ervaringen.
Enne, die zon mag je inpakken hoor als je richting nederland komt, heeel graag !! -
07 Maart 2011 - 14:02
Jolanda Meima:
Hoi Marthe,
k Zat eens "even" je verhalen door te lezen, je maakt wel wat mee zeg daar in Afrika. Heel veel succes en plezier nog daar de komende tijd! Hartelijke groeten! -
08 Maart 2011 - 20:26
Sonja:
Hoi Marthe
Wat leuk dat wij van een afstand mee kunnen genieten van al jou belevenissen. Hoewel het mij ook ontzettend zwaar lijkt zeker met al die zieke kinderen.Gelukkig dat er mensen zijn zoals jij die naar hun omkijken. groetjes Sonja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
