alles z'n gangetje
Door: marthevanhelden
Blijf op de hoogte en volg Marthe
15 Februari 2011 | Oeganda, Soroti
Lieve allemaal,
Het wordt weer eens tijd voor een berichtje. Vandaag heb ik een vrije dag, en dus genoeg tijd om wat dingen voor mezelf te doen. Vanochtend ‘genoten’ van de koude douche. Ooh, wat mis ik mijn douche thuis!! Het is hier en soort van tuinslang straal die vooral ’s ochtends heel koud is. Eronder staan is geen doen, en dus probeer ik me met een washandje een beetje te wassen. Lang de douche bezet houden zoals thuis is er ook niet bij. Na 5 minuutjes loop ik de badkamer alweer uit. Ook qua hygiëne is het niet top, maar goed dat doet me niet zoveel. Afgelopen dagen een A-dienst gedraaid, dus vroeg opgestaan. Zaterdagmiddag nam Els alle aunie’s (de werknemers van Amecet) en de kinderen mee om ergens anders te gaan eten. Dit was omdat ze wilde tonen hoezeer ze hun werk waardeert. Een hele reis aangezien alle baby’s en kinderen ook mee gingen. Allemaal in de schoolbus geladen en op weg naar een soort van restaurant. Alle Oegandese staf kreeg twee t-shirt met het logo van Amecet. Daar zijn ze hier heel erg blij mee aangezien ze niet zoveel kleren hebben als wij in Nederland. We konden langs een buffet lopen, waar we zoals verwacht konden kiezen uit rijst, kip, macaroni en chapaties (soort van pannenkoeken) Het eentonige eten begint me wel een beetje de neus uit hangen hoor. Gelukkig kunnen we ook gemakkelijk buiten de deur eten. Vooral het middageten door de weeks krijg ik moeilijk mijn strot door, posho met bruine bonen. Posho is een soort van witte brei, dat smaakt naar een droge kleffe witte smaakloze… eeh… brei. Vandaar dat ik een voorraadje fruit en yoghurt in de koelkast heb staan. Het avondeten is voornamelijk rijst, wat ik nog wel lekker vind. Vanavond gaan we weer met alle Nederlanders eten in Soroti hotel, dus ik mag eigenlijk niet klagen!
Er zijn nog meer kinderen na Mozes vertrokken. David die hier een paar maanden geleden heel ziek binnenkwam, is helemaal gezond naar zijn oom en tante gegaan. Sonja en Miranda waren mee met wegbrengen, en die waren wel een beetje geshockt omdat de familie van David zo arm is. Maar goed, de meeste kinderen die hier zitten zullen thuis niet zoveel luxe hebben als hier.
Op dit moment wordt ook Theresa, een wat oudere baby, opgehaald door haar oma. Eigenlijk zou ze al eerder naar huis gaan, maar omdat de oma een drankprobleem heeft kon ze nog niet gaan. Nu is de oma nuchter, en dus mag ze Theresa meenemen. Samen met een tas vol spullen (klamboo, suiker, zeep enzovoort) en Theresa vertrekt ze zo naar haar dorp.
We hebben dus weer plek voor nieuwe kinderen. Een van de plekjes is vanochtend weer ingevuld, want Robert werd gebracht. Een pas geboren jongetje, waarvan de moeder overleden is. Hij slaapt vooral en ziet ook nog een beetje wit, omdat zijn donkere kleurtje nog moet komen.
Verder is het met de andere kinderen constant, en zijn er geen ernstige zieke kinderen wat erg fijn is.
Sonja en Lisette vertrekken morgen weer naar Nederland, en donderdag komt Elske (een ander Nederlands meisje) hier aan. Zij blijft ook tot eind April, dus ik hoop dat het goed klikt tussen ons.
Straks ga ik even foto’s maken van mijn kamer,de badkamer, de woonkamer enzovoort om jullie een beter idee te geven van waar ik momenteel leef. Ik heb vandaag trouwens ook mijn eerste kaart uit Nederland ontvangen! Heel erg leuk hoor de post!!!
Dan nu nog even de vragen. Ik wilde ze verwerken in mijn verhaaltjes, maar is niet helemaal gelukt.
Wat is het grootste dier wat ik hier heb gezien?: Ik heb nog niet echt veel wilde dieren gezien, zoals je op die natuurbeelden altijd ziet. In de tuin lopen wel grote hagedissen met gekleurde kop, maar die zijn zo snel dat we er geen foto van kunnen maken. Verder stikt het hier van de mariboe’s (geen idee om je dat zo schrijft) lijken op pelikanen, maar dan lelijk. En er lopen hier natuurlijk ook koeien rond, die de weg oversteken wanneer zij daar zin in hebben.
Verder wilde ik jullie nog even vertellen over de malaria hier. Ik slik tabletten tegen malaria, maar die beschermen mij niet voldoende. Er is nog steeds een grote kans dat ik malaria oploop. Wanneer ik me niet goed voel, moet ik dus ook even naar de kliniek achter ons huis, om me te laten testen. Wanneer ik dan malaria blijk te hebben, moet ik daar drie dagen medicijnen tegen slikken, en dan ben ik er weer vanaf. Niet iets om je zorgen over te maken dus, maar wel hopen dat ik het niet oploop. Tot nu toe voel ik met nog prima, dus ik heb me nog nooit laten testen. De andere meiden hebben al wel allemaal malaria gehad.
Ik zal even een werkdag van mij schetsen als ik om 7 uur moet beginnen. Om kwart voor 7 gaat mijn wekker, want echt veel dingen hoef ik niet te doen voordat ik aan het werk ga. De baby’s liggen al te huilen, en veel moeten er een fles. Die geef ik dan, en daarna worden alle baby’s in bad gelegd. De oudere kinderen zijn al wakker en die zitten aan de havermout. Daarna begint het zitten. Acht uur nemen we zelf ontbijt, wat de ene keer toast is en de andere keer havermout-achtig iets.
Rond 10 uur moeten de meeste kinderen weer drinken en in de tussentijd speel je een spel met de oudere kinderen, of ga je op schoot zitten met één van de baby’s, of doe je een afwas. Je kan ook rustig op de veranda gaan zitten en voor je uit kijken. Rond 12 uur wordt er middag gegeten en moeten er kinderen geholpen worden met eten. Om 1 uur gaat alles naar bed, en alleen de baby’s die huilen liggen dan nog op de veranda. Om 3 uur worden de oudere kinderen weer wakker gemaakt, en dan is je dienst afgelopen. Al met al doe je dus weinig op een dag, maar toch gaat de tijd snel voorbij. Met een B-dienst begin je om 1 uur, en doe je eigenlijk hetzelfde tot een uur of 9. De nachtdienst is in vergelijking drukker, omdat je die maar met z’n tweeën doet. Doordat de dagen zo ‘saai’ zijn, is het erg leuk om er even tussenuit te gaan. Even naar town lopen is een heerlijke afwisseling. Ook zijn we van plan om nog naar een zwembad een eindje rijden hiervan te gaan. Verder nog geen plannen, maar die komen er ongetwijfeld nog wel als Elske hier is.
Nu moet ik even mijn was gaan doen, want ik heb geen schone rokken meer om aan te doen. Wordt weer een hele nieuwe ervaring om mijn eigen kleding met de hand te gaan wassen.
Heel veel groetjes uit Oeganda!!
Het wordt weer eens tijd voor een berichtje. Vandaag heb ik een vrije dag, en dus genoeg tijd om wat dingen voor mezelf te doen. Vanochtend ‘genoten’ van de koude douche. Ooh, wat mis ik mijn douche thuis!! Het is hier en soort van tuinslang straal die vooral ’s ochtends heel koud is. Eronder staan is geen doen, en dus probeer ik me met een washandje een beetje te wassen. Lang de douche bezet houden zoals thuis is er ook niet bij. Na 5 minuutjes loop ik de badkamer alweer uit. Ook qua hygiëne is het niet top, maar goed dat doet me niet zoveel. Afgelopen dagen een A-dienst gedraaid, dus vroeg opgestaan. Zaterdagmiddag nam Els alle aunie’s (de werknemers van Amecet) en de kinderen mee om ergens anders te gaan eten. Dit was omdat ze wilde tonen hoezeer ze hun werk waardeert. Een hele reis aangezien alle baby’s en kinderen ook mee gingen. Allemaal in de schoolbus geladen en op weg naar een soort van restaurant. Alle Oegandese staf kreeg twee t-shirt met het logo van Amecet. Daar zijn ze hier heel erg blij mee aangezien ze niet zoveel kleren hebben als wij in Nederland. We konden langs een buffet lopen, waar we zoals verwacht konden kiezen uit rijst, kip, macaroni en chapaties (soort van pannenkoeken) Het eentonige eten begint me wel een beetje de neus uit hangen hoor. Gelukkig kunnen we ook gemakkelijk buiten de deur eten. Vooral het middageten door de weeks krijg ik moeilijk mijn strot door, posho met bruine bonen. Posho is een soort van witte brei, dat smaakt naar een droge kleffe witte smaakloze… eeh… brei. Vandaar dat ik een voorraadje fruit en yoghurt in de koelkast heb staan. Het avondeten is voornamelijk rijst, wat ik nog wel lekker vind. Vanavond gaan we weer met alle Nederlanders eten in Soroti hotel, dus ik mag eigenlijk niet klagen!
Er zijn nog meer kinderen na Mozes vertrokken. David die hier een paar maanden geleden heel ziek binnenkwam, is helemaal gezond naar zijn oom en tante gegaan. Sonja en Miranda waren mee met wegbrengen, en die waren wel een beetje geshockt omdat de familie van David zo arm is. Maar goed, de meeste kinderen die hier zitten zullen thuis niet zoveel luxe hebben als hier.
Op dit moment wordt ook Theresa, een wat oudere baby, opgehaald door haar oma. Eigenlijk zou ze al eerder naar huis gaan, maar omdat de oma een drankprobleem heeft kon ze nog niet gaan. Nu is de oma nuchter, en dus mag ze Theresa meenemen. Samen met een tas vol spullen (klamboo, suiker, zeep enzovoort) en Theresa vertrekt ze zo naar haar dorp.
We hebben dus weer plek voor nieuwe kinderen. Een van de plekjes is vanochtend weer ingevuld, want Robert werd gebracht. Een pas geboren jongetje, waarvan de moeder overleden is. Hij slaapt vooral en ziet ook nog een beetje wit, omdat zijn donkere kleurtje nog moet komen.
Verder is het met de andere kinderen constant, en zijn er geen ernstige zieke kinderen wat erg fijn is.
Sonja en Lisette vertrekken morgen weer naar Nederland, en donderdag komt Elske (een ander Nederlands meisje) hier aan. Zij blijft ook tot eind April, dus ik hoop dat het goed klikt tussen ons.
Straks ga ik even foto’s maken van mijn kamer,de badkamer, de woonkamer enzovoort om jullie een beter idee te geven van waar ik momenteel leef. Ik heb vandaag trouwens ook mijn eerste kaart uit Nederland ontvangen! Heel erg leuk hoor de post!!!
Dan nu nog even de vragen. Ik wilde ze verwerken in mijn verhaaltjes, maar is niet helemaal gelukt.
Wat is het grootste dier wat ik hier heb gezien?: Ik heb nog niet echt veel wilde dieren gezien, zoals je op die natuurbeelden altijd ziet. In de tuin lopen wel grote hagedissen met gekleurde kop, maar die zijn zo snel dat we er geen foto van kunnen maken. Verder stikt het hier van de mariboe’s (geen idee om je dat zo schrijft) lijken op pelikanen, maar dan lelijk. En er lopen hier natuurlijk ook koeien rond, die de weg oversteken wanneer zij daar zin in hebben.
Verder wilde ik jullie nog even vertellen over de malaria hier. Ik slik tabletten tegen malaria, maar die beschermen mij niet voldoende. Er is nog steeds een grote kans dat ik malaria oploop. Wanneer ik me niet goed voel, moet ik dus ook even naar de kliniek achter ons huis, om me te laten testen. Wanneer ik dan malaria blijk te hebben, moet ik daar drie dagen medicijnen tegen slikken, en dan ben ik er weer vanaf. Niet iets om je zorgen over te maken dus, maar wel hopen dat ik het niet oploop. Tot nu toe voel ik met nog prima, dus ik heb me nog nooit laten testen. De andere meiden hebben al wel allemaal malaria gehad.
Ik zal even een werkdag van mij schetsen als ik om 7 uur moet beginnen. Om kwart voor 7 gaat mijn wekker, want echt veel dingen hoef ik niet te doen voordat ik aan het werk ga. De baby’s liggen al te huilen, en veel moeten er een fles. Die geef ik dan, en daarna worden alle baby’s in bad gelegd. De oudere kinderen zijn al wakker en die zitten aan de havermout. Daarna begint het zitten. Acht uur nemen we zelf ontbijt, wat de ene keer toast is en de andere keer havermout-achtig iets.
Rond 10 uur moeten de meeste kinderen weer drinken en in de tussentijd speel je een spel met de oudere kinderen, of ga je op schoot zitten met één van de baby’s, of doe je een afwas. Je kan ook rustig op de veranda gaan zitten en voor je uit kijken. Rond 12 uur wordt er middag gegeten en moeten er kinderen geholpen worden met eten. Om 1 uur gaat alles naar bed, en alleen de baby’s die huilen liggen dan nog op de veranda. Om 3 uur worden de oudere kinderen weer wakker gemaakt, en dan is je dienst afgelopen. Al met al doe je dus weinig op een dag, maar toch gaat de tijd snel voorbij. Met een B-dienst begin je om 1 uur, en doe je eigenlijk hetzelfde tot een uur of 9. De nachtdienst is in vergelijking drukker, omdat je die maar met z’n tweeën doet. Doordat de dagen zo ‘saai’ zijn, is het erg leuk om er even tussenuit te gaan. Even naar town lopen is een heerlijke afwisseling. Ook zijn we van plan om nog naar een zwembad een eindje rijden hiervan te gaan. Verder nog geen plannen, maar die komen er ongetwijfeld nog wel als Elske hier is.
Nu moet ik even mijn was gaan doen, want ik heb geen schone rokken meer om aan te doen. Wordt weer een hele nieuwe ervaring om mijn eigen kleding met de hand te gaan wassen.
Heel veel groetjes uit Oeganda!!
-
15 Februari 2011 - 10:19
Nienke:
Hee Marthe!
Leuk om te lezen wat je onderneemt! Ik snap wel dat je het gevarieerde van hier mist met schappen vol met 100 soorten, maar denk maar zo: over een poosje kan je daar weer naar terug :)
Ik heb ook begrepen dat je van de malariapillen zelf ziek kan worden (koorts etc) maar hopelijk overkomt je niks! Je bent natuurlijk in een ander klimaat, je eet ander eten dus vast ff wennen ;)
Veel succes en plezier! :D -
15 Februari 2011 - 11:17
Corma:
hihihi, meid wat zul jij veranderd terugkomen! Wordt opnieuw een hele shock ben ik bang, weet ik uit eigen ervaring ;-) -
15 Februari 2011 - 12:48
Tante Jetty:
Hoi Marthe,
Wat een leuk verhaal weer,'k heb mijn boterham ervoor laten staan om het eerst te lezen, word toch niet koud.
Ben erg benieuwd naar de foto's van je kamer en douche enz. Maar vooral naar de lelijke pelikanen!
Veel plezier, hou vol en lieve groeten! -
15 Februari 2011 - 13:01
Lotte Marloes:
Hoi Marthe,
Leuk om al je belevenissen te lezen.
Kan me voorstellen dat je het eten na een tijdje zat bent. Leuk, chapaties aten wij ook toen we in India waren!
Succes verder!
Groetjes, Lotte
-
15 Februari 2011 - 14:26
Jiska:
haha je vind geloof ik niet al het eten even lekker haha. Is het echt zo vies dat zelf IK het niet lust denk je ?? En ik ben heel benieuwd naar die lelijke pelikanen xD !! Doe ze daar maar allemaal de groetjes van mij en nog veel plezier !!!
Dikke kus Jiska (L)(K) -
15 Februari 2011 - 16:51
Naomi:
Hoi,
Iel, Die smakeloze brei klikt vies zeg ;P!!
Ik ben ook heeeel benieuwd naar dei lelijke pelikanen!! Zijn ze roze? ... Vast niet want dan zijn ze natuurlijk niet lelijk (:
XXXXXNaomi -
15 Februari 2011 - 19:45
Helmi:
Er kan je iets de keel uithangen,of het komt je neus uit. Maar in afrika is het eten zo vies dat het begint je neus uit te hangen...... ( okee je wilt niet weten hoe hard mama hier net om gelachen heeft wel een kwartier xD xx Jiska ) dikke kus Ma -
16 Februari 2011 - 17:54
T. Jacqueline:
wat kan jij goed vertellen, ik zit hier met heel veel plezier mee te lezen en mee te leven !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
